Hanna Verboom deelde 4 dagen geleden met de wereld dat ze op haar 21e de diagnose bipolaire stoornis kreeg. Op haar 16e begonnen de depressies en werd haar leven meerdere keren inktzwart tot, uit het niets, het licht weer aanging. Ze maakte er een documentaire over en roept op om open te zijn over psychische kwetsbaarheden. Open zijn omdat…

…verhalen vertellen verbindt.
…er kracht schuilt in kwetsbaarheid.
…niemand gebaat is bij schaamte en minderwaardigheidsgevoelens.

Hanna’s bericht bleef het hele weekend dicht bij me en dit is wat ik er op dit moment over wil delen. Mijn hart huilt voor…

…de tienermeisjes die we ooit waren, overvallen door duisternis en zwaarte.
…de jonge vrouwen die we ooit waren, die geloofden dat je maar beter je mond kon houden over je diagnose, wilde je kans maken op (kansen op) werk.
…de vrouwen die we ooit waren, die rondliepen met zo’n groot geheim.

Ergens in de afgelopen jaren is er iets veranderd, want Hanna schrijft: ‘In sommige stammen heb je geen mensen met een psychische diagnose maar wel mensen die weten wanneer het regent. Mensen die erg gevoelig en intuïtief zijn. Misschien is het wel een kracht, die kwetsbaarheid 🦋’

Deze ontluikende waardering voor het tere, kwetsbare, ‘afwijkende’ stuk in jezelf, herken ik.

Leren overleven in een maatschappij/systeem die in wezen niet bij me past, was een jarenlange zoektocht. Maar toen ik eenmaal wist waar ik het zoeken moest…

…ging ik van óverleven naar léven.
…nam de schaamte beetje bij beetje af.
…begon ik aarzelend mijn kwetsbare stuk te waarderen.

En nu, jaren later, weet ik dat mijn psychische kwetsbaarheid mijn super power is. Ik noem mezelf in mijn School of Books-communicatie niet voor niets een ‘expert in vallen en opstaan’. 😉

Het was letterlijk adembenemend om mijn eigen ervaring terug te lezen in de post van Hanna Verboom. Ik voel ook een enorme bewondering: Hanna Verboom is niet alleen open over zichzelf, ze durft ook nog eens op de barricade te gaan staan voor iedereen die (nog) niet zover is.

Hanna schrijft: ‘Hoe tof zou het zijn als we onze verhalen zouden delen, niet allemaal op insta – doe het op jouw manier, op jouw tijd en met mensen die je vertrouwd. (…) But speak up.’

Mijn manier is School of Books.

Rondom het aanbod van School of Books bouw ik een community voor vrouwen die veel hebben meegemaakt en veel hebben overwonnen. Een veilige haven voor vrouwen die willen ‘leven’ in plaats van ‘overleven’. En in de veiligheid van die community zal ik de ongecensureerde versie van mijn verhaal met je delen, als blijkt dat dát is wat je nodig hebt.

Schrijf je hier in voor mijn nieuwsbrief. Dat is dé manier om op de hoogte te blijven van al het moois dat komen gaat.

#uitdeschaduw #ikbenopen